Porady
Nawożenie rzepaku

Rzepak to popularna roślina o szerokim zastosowaniu m.in. w przemyśle spożywczym do produkcji oleju rzepakowego i miodu. Ponadto wykorzystuje się go do produkcji pasz zwierzęcych, biopaliw i pokostu. Występuje w dwóch formach jako: rzepak ozimy i rzepak jary. Jest rośliną o dużych wymaganiach pokarmowych, a co za tym idzie, wymaga odpowiedniego, systematycznego nawożenia.

 

więcej

Rzepak ozimy oraz rzepak jary należą do roślin o dużych wymaganiach pokarmowych. Pobierają one z gleby dwukrotnie więcej azotu, fosforu i potasu oraz pięciokrotnie więcej wapnia niż pszenica, ponadto znaczne ilości siarki, magnezu oraz boru, molibdenu i manganu. W zależności od sposobu nawożenia (organiczne + mineralne lub wyłącznie mineralne), przedplonu i naturalnej zasobności gleby w uprawie tej rośliny należy stosować nawozy mineralne, których skład jest dobrany tak, aby zaspokajać jej specyficzne potrzeby.

Do nawozów tych należą produkowane przez firmę Fosfan nawozy wieloskładnikowe, zawierające w swym składzie siarkę:

  • SUPROFOS RZEPAK (zawartość siarki 14%)
  • SUPROPLON (zawartość siarki 35%)
  • SUPROFOS 25 (zawartość siarki 13%)
  • SuproFoska 11 (zawartość siarki 13%)
  • SuproFoska 22 (zawartość siarki 10%)
  • SuproFoska 20 (zawartość siarki 7%)

Poszczególne składniki wymienionych nawozów wywierają istotny wpływ na kondycję roślin oraz na wielkość i jakość uzyskanego z nich plonu. Szczególnie istotnymi składnikami pokarmowymi odpowiedzialnymi za właściwy wzrost i rozwój rzepaku są zawarte w nawozach Fosfan: fosfor, potas, wapń, magnez, siarka, bor, molibden i azot.

Fosfor (P)  i potas (K)

Rzepak ozimy dobrze zaopatrzony w fosfor i potas tworzy przed zimą silne rozetki liściowe i silnie się korzeni, co sprzyja dobremu przezimowaniu. Wiosną fosfor i potas ułatwiają szybkie tworzenie się nowych liści i łodyg, zaś latem przyśpieszają dojrzewanie nasion w łuszczynach, zwiększają plon nasion oraz ilość tłuszczu. O niedostatecznym zaopatrzeniu rzepaku w potas świadczą matowozielone, zwiędłe liście, zaschnięte i popękane na brzegach. Pomiędzy unerwieniem najstarszych liści tworzą się żółte i brunatne plamki martwej tkanki.

Wapń (Ca)

Wapń jest niezbędny do prawidłowego wzrostu i rozwoju rzepaku oraz wydania dużych plonów nasion. Niedobór wapnia w glebie powoduje załamywanie się wierzchołków łodyg, osłabia kwitnienie, przyspiesza opadanie kwiatów, przez co łuszczyn jest mało, są one zniekształcone, tworzą się w nich nieliczne i drobne nasiona.

Magnez (Mg)

Magnez wpływa stymulująco na kształtowanie się nasion w łuszczynach i zwiększa zawartość tłuszczu w nasionach. O jego niedoborze świadczą żółtawe i rdzawe plamy na najstarszych liściach (tzw. marmurkowatość lub tygrysowatość liści) oraz zamieranie tkanki pomiędzy nerwami. W odróżnieniu od objawów braku potasu brzegi tych liści nie zasychają i nie pękają, a nerwy główne długo pozostają zielone.

Siarka (S)

Siarka, szczególnie w warunkach wysokiego nawożenia azotowego rzepaku, wpływa dodatnio na średni plon nasion z jednej łuszczyny i zawartość tłuszczu, poprawia też wartość pokarmową śruty. Coraz częściej na plantacjach rzepaku podwójnie ulepszonego obserwuje się objawy braku siarki. We wczesnej fazie rozwoju rośliny widoczne jest jasnozielone zabarwienie brzegów liści, obejmujące coraz większą powierzchnię blaszki, przy czym nerwy pozostają zielone. Liście w rozecie są wyprostowane i sztywne. Wiosną zaobserwować można tzw. marmurkowatość najmłodszych liści oraz lekkie zwijanie się ich brzegów. Kwiaty są niewielkie, bardzo blade, a liczba łuszczyn silnie zredukowana. Są one również małe, z nieznaczną ilością nasion.

Bor (B)

Rzepak jest bardzo wrażliwy na niedobór boru w glebie. Bez uwzględnienia tego mikroskładnika w nawożeniu rzepaku nie należy spodziewać się wysokiego plonu nasion, nawet w warunkach intensywnego nawożenia azotowego. Objawy braku boru zaobserwować można głównie na łodygach; są one krótkie i grube, często pękają. Liście wierzchołkowe nie rosną, nie pojawiają się rozgałęzienia boczne. Kwitnienie rzepaku jest ograniczone, a łuszczyny drobne, wypełnione niewielką ilością nasion. Z nawozów oferowanych przez Fosfan szczególnie polecany w tej sytuacji może być SUPROFOS RZEPAK zawierający w swoim składzie 0,2% boru.

Molibden (Mo)

Brak molibdenu w glebie wpływa negatywnie na wzrost i plonowanie rzepaku. Rośliny są słabe i blade, blaszki liściowe pofałdowane, zniekształcone i zwinięte w kształt łyżeczki. Najmłodsze liście mają silnie zredukowaną blaszkę liściową.

Azot (N)

Oprócz wymienionych wyżej pierwiastków, rzepak podobnie jak wszystkie rośliny uprawne wymaga nawożenia azotem. Wysokie dawki nawozów azotowych wpływają dodatnio na ogólny plon nasion, ponieważ sprzyjają lepszemu rozgałęzianiu się roślin. W konsekwencji, pomimo pewnego obniżenia zawartości tłuszczu w nasionach, całkowity plon nasion i tłuszczu uzyskany z jednostki powierzchni uprawnej jest większy niż przy nawożeniu niskimi dawkami tego pierwiastka. Nawożenie azotowe rzepaku powinno być zawsze zrównoważone odpowiednią ilością pozostałych niezbędnych dla rzepaku makro- i mikroskładników.

 

 

DO UPRAWY RZEPAKU POLECAMY:

 

Pokaż wszystkie produkty nawożenia rzepaku